Terug naar Startpagina 2005 nr 2
Ien twie draa we trekke e strepke baa Origineel De broers Geert en Erent Leunens zijn de drijvende krachten achter de groep. Carnaval vieren deden ze al een tijdje, maar chars of ingewikkelde kostuums maken, nee hoor! In 2003 komt daar verandering in en besluiten ze om samen met enkele vrienden deel te nemen aan de carnavalstoet. Ze noemen zichzelf d’Hallemettekes: een variant op “allumettekes” (dialect van Beusinge voor lucifers), met in de naam duidelijke verwijzigen naar Halle en de (Gruute) Met. Op een kar wordt een grote voetbal gemonteerd, waaruit een mannetje komt gesprongen. Maar vooral de kostuums springen in het oog: “Als kleine groep proberen we uit de band te springen door een origineel thema uit te werken en speciale kostuums te ontwerpen.” Zo trekken ze twee dagen als levende voetbalvelden door de stad. “Die voetbalvelden hadden we gemaakt van kunstgras, ons hoofd was de bal (kapotgesneden kunstleer) en daarrond hadden we dan de netten van een goal hangen!” Kegels In 2004 worden d’Hallemettekes een officiële carnavalgroep en kiezen ze opnieuw voor een opvallende outfit. ’t Is geen lachertje om als levende verkeerskegels te moeten carnaval vieren, maar als je het thema openbare werken in Halle wil uitbeelden, dan moet je daar wat voor over hebben hè. Zeker als je graag opvalt in de stoet! De sjaar wordt gemaakt van “papier maché” en hout en staat vol met verkeersborden en. een schildpad. Want wegenwerken kunnen soms tergend traag vooruitgaan! Om maar te zwijgen van de files die ze veroorzaken. Het werk wordt beloond met een premie van Tastendeuvel!
De sokkel is leeg “Cello’s op de lappen, want Servais moet tappen!” Ook in 2005 vallen d’Hallemettekes in de smaak van het publiek, dankzij de originele aanpak: “We proberen bewust geen fluo-kleuren te gebruiken, om op te vallen tussen de andere groepen!” Uitgangspunt wordt het dreigement van Halattraction om rond het standbeeld van Servais een toog te plaatsen en met carnaval zélf pinten te tappen. Uiteindelijk komt daar niets van in huis en dus laten d’Hallemettekes Servais van zijn sokkel te komen omdat hij zelf z’n pinten zal moeten tappen.
|
In de stoet rijdt de groep dan ook met een lege sokkel rond en door als levensgrote cello’s rond te huppelen, krijgen ze de prijs van de beste show in categorie C: “De reacties van het publiek zijn vaak hartverwarmend. Kinderen komen spontaan naar ons toe en willen de kostuums altijd aanraken!” Toch was het afzien in de stoet: “Voortdurend het gewicht van die grote cello op je schouders torsen, is geen lachertje!” En ook dit jaar wordt het weer een groot en onhandig kostuum, dus dat belooft...
Wafels verkopen De aanpak van D’Hallemettekes loont, want al twee jaar na elkaar zijn ze erin geslaagd om hun kostuums te kunnen verkopen. De verkeerskegels zijn naar Bilzen vertrokken: “We hadden onze kostuums te koop gezet op het internet en waren ze meteen kwijt” en een Nederlander die met carnaval ‘toevallig’ in Halle was heeft de cello’s gekocht. Toch staat amusement voorop en een top 5-plaats ambiëren ze zeker niet: “ De sfeer is goed en dat willen we zo houden. De meeste leden zijn rond de 26 jaar. We zijn een kleine groep en dan is het natuurlijk makkelijker om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen” Carnaval vieren ze bijna uitsluitend op of rond de Grote Markt: “Een écht stamcafé hebben we niet. En met onze kostuums is het niet evident om een bomvol café binnen te geraken. De meeste ambiance is trouwens toch op de Markt!” Echt veel contact hebben ze nog niet met andere groepen, al proberen ze de belangrijkste carnavalactiviteiten mee te pikken: “Zo gaan we steeds naar de groepenvergaderingen, carnavalfuiven, Halle op Losse Schroeven of de revue en dit jaar hebben we zelfs een liedje opgenomen over het Halse carnaval: ien twie draa, we trekke e strepke baa.”
In december zou hun eigen website online moeten zijn. En waar ze het geld vandaan halen om sjaars en kostuums te maken, want eetkermissen of fuiven organiseren ze (voorlopig) niet? Wel, heel eenvoudig. Door wafels te verkopen: “In Buizingen gaan we van deur tot deur. Soms staan de mensen wel ’s sceptisch tegenover carnaval. Maar als we dan foto’s tonen en uitleggen wat we met het geld van plan zijn, dan zijn de meeste wel bereid om een pak wafels te kopen. Gelukkig zijn onze investeringen nog niet te hoog en …. hebben we een grote familie die sponsort!”
Oude schrijnwerkerij Aan de sjaars en de kostuums wordt vanaf november gewerkt in een oude schrijnwerkerij in Buizingen: “Eerst tijdens het weekend. Naarmate carnaval dichterbij komt, ook in de week. Bij ons werken mannen en vrouwen trouwens samen aan de kostuums en de sjaar. Zelfs onze ouders helpen mee.”Toch is het nog vaak een race tegen de klok om alles tijdig klaar te krijgen: “Vorig jaar waren we de zaterdag van carnaval de sjaar nog aan het monteren. Onze hangar is gewoon te klein. We kunnen daar enkel losse stukken maken. Dit jaar hopen we net als alle andere groepen op vrijdagavond onze sjaar te kunnen dopen. Ge zetsj al g’invitèid!!”
Sonny Vanderheyden 10 november 2005
|